Agnieszka Iwańska złoto - Diebiuty 2012

Start w zawodach- jak to pięknie brzmi:)

O startach myślałam rok wcześniej, namawiałam mojego narzeczonego by mnie poprowadził, na początku nie chciał o tym słyszeć lecz po czasie dał się namówić:) pamiętam to ...pamiętam to jak dziś gdy byłam  na zawodach, które były rok wcześniej i gdy patrzyłam na zawodniczki na scenie i gdy słyszałam jak sędzia  ogłasza wyniki a w tle brzmi  piosenka Whe are the Cempion zakręciła mi się łza, wielka mokra łza i właśnie wtedy poczułam tą chęć tą chęć startu w zawodach,   powiedziałam sobie  tak właśnie tak za rok to  ty  wystartujesz i to ty  staniesz na scenie  i to ty odbierzesz medal i  to ty  usłyszysz  tą właśnie piosenkę we are the champions.

I tak właśnie się stało zaczęłam  przygotowania do zawodów , które trwały od listopada  na początku dla osób które nigdy nie brały udziału w zawodach są Debiuty w marcu.

Żeby zdążyć z przygotowaniami zaczęłam dietę i ostre treningi od listopada- 5 miesięcy, sporo pewnie każdy z was pomyśli pewnie tak lecz muszę się przyznać, że byłam okrąglutka i pulchniutka, powiedzmy  sobie szczerze,że  jestem strasznym łasuchem i zawsze lubiłam, hm i nadal lubię słodycze i lobię schrupać co nieco szczególnie między posiłkami, tam i tu sobie coś skubnąć. 

Początki były trudne, ponieważ byłam przedstawicielem handlowym i dużo czasu spędzałam w domu i niestety tym bardziej mnie kusiło. Na początku moja dieta wyglądała tak:
                                               Trening 4 razy w tygodniu i codzienne aeroby robiłam na początku tylko po treningu – 30 min, a w dni nie treningowe 40 min później z tygodnia na tydzień dochodziły kolejne minuty, forma zaczęła się poprawiać a im było bliżej do zawodów tym więcej aerobów trzeba było kręcić, doszły poranne po aminokwasach i glutaminie wsiadałam na rowerek i pedałowałam .
Nauka pozowania była najbardziej żmudna i męcząca, za cholerę nie mogłam załapać o co w tym chodzi,przecież to takie nie kobiecę,  lecz krok po kroku, gdy rzeźba zaczęła wychodzić to i pozowanie było przyjemniejsze. 

W czasie przygotowań zaczęłam nową pracę jako  trener personalny w  klubie pure, musiałam pogodzić przygotowania z nowym wyzwaniem jakie była nowa praca, w której trzeba było się wykazać.

Miesiąc  przed zawodami mój trener Krzysiek Reinhard zmienił mi trening na bardzo bardzo leciutki, i   ku  zaskoczeniu wszystkich wtedy również i moim zmniejszył mi ilość aerobów na 2 tygodnie przed zawodami, a tydzień przed nie robiłam już ich w ogóle, Najważniejszy był ostatni tydzień- Krzysiek zrobił mi rotacyjne ładowanie węglowodanami, cel mam wyjść na scenę pękata i docięta. 

Forma poprawiała się z dnia na dzień, z godziny na godzinę. Nadszedł dzień zawodów, poprzedniego dnia o godz 17 odstawiłam wodę i do zawodów miałam już nic nie pić... tylko jeść kurczaka z oliwą bez węgli, w dniu zawodów rano mogłam wypic 50 ml kawy by popić suplementy, a wypiłam jej ok 3-4 razy więcej – jest to wręcz  niewiarygodne lecz od wypicia kilkadziesiąt więcej mil kawy nisz mogłam forma nagle zaczęła się psuć- to był szok jak to dlaczego – i co teraz. ???
W takim przypadku mega super ważny jest trener, Krzysiek kazał mi zjeść posiłek z węglami a dokł płatki górskie by wciągnąć wodę podskórną z pod skóry i wtłoczyć ją do mięśni i pomogło – sylwetka z godziny na godzinę zaczęła się poprawiać. 

Gdy już dojechaliśmy na zawody czułam się świetnie, miałam mnóstwo pozytywnych  emocji w sobie, zastanawiałam się  jak to jest wyjść pierwszy raz na scenę i zapozorować tak licznej publiczności, która przybyła do Ostrowi mazowieckiej.

Moja konkurencja była mocno obsadzona- kilkanaście dziewcząt przyjechało z całej Polski i startowało na debiutach.
Na początku wychodziłyśmy w czarnych strojach bikini i prezentowałyśmy swoje ciała, które błyszczały w świetle reflektorów.
Z pośród grona dziewcząt wyłoniona została 6 finalistek, które w stroju o dowolnym kolorze jeszcze raz pokazywały swoje umięśnienie na początku w tzw wo kingu, by zaprezentować swoją kobiecość a później nieco sztywniej w pozach obowiązkowych napinały swoje mięśnie.

Gdy w tle zabrzmiała piosenka whe ere the chempion i gdy wyczytano moje imię jako zwycięzca Debiutów 2012, moich pierwszych prawdziwych zawodów poczułam się cudownie, poczułam spełnienie, że przygotowania, że praca i wysiłek, który włożyłam i który włożył mój trener był wart tej chwili, bo to właśnie ta chwila dodaje siły i motywacji do dalszych wyzwań.

Kolejnym wyzwaniem były Mistrzostwa Polski, zawody dwu dniowe wymagały większego skupienia. Cel : poprawić barki i być bardziej dociętą, tutaj już nie było ładowania, była za to inny system przygotowań, zastosowaliśmy wrażliwość insulinową,
Wszystko było Na mistrzostwach Polski miałam formę życia zostałam V-ice Mistrzynią Polski.